به گزارش بلو سابتایتل و به نقل از ویکیپدیا باروز: فیلم یک فیلم مستند محصول سال ۱۹۸۳ به کارگردانی هاوارد بروکنر درباره نویسنده نسل بیت ویلیام اس. باروز است.

باروز: فیلم اولین و تنها مستندی است که درباره و با مشارکت کامل نویسنده ویلیام اس. باروز ساخته شده است. این فیلم با همکاری باروز و کارگردان هاوارد بروکنر، داستان زندگی باروز را همراه با بسیاری از هم‌عصرانش از جمله آلن گینزبرگ، بریون گیسین، فرانسیس بیکن، هربرت هانک، پتی اسمیت، تری ساترن و لورن هاتون بررسی می‌کند.

بروکنر موفق شد 5 سال دسترسی بی نظیر و مشارکت پرشور ویلیام اس باروز را به دست آورد. در نتیجه، باروز: فیلم زندگی طولانی، بحث برانگیز و سازنده باروز را با جزئیات بسیار مستند می کند. این فیلم از غرب میانه آمریکا به شمال آفریقا سفر می کند، از طریق تعریف لحظات زندگی غیرمتعارف او، از جمله چندین تراژدی شخصی، و در نهایت توسعه سبک ادبی منحصر به فرد باروز را ترسیم می کند.

هاوارد بروکنر فیلمبرداری این فیلم را در سال 1978 به عنوان پایان نامه ارشد خود در دانشگاه نیویورک آغاز کرد. با همکاری باروز، این فیلم متعاقباً به یک فیلم بلند تبدیل شد که 5 سال بعد در سال 1983 تکمیل شد. فیلم توسط تام دی سیلو و ریچارد ال کمپ فیلمبرداری شد. صدا توسط جیم جارموش ضبط شده است. دی سیلو و جارموش همکلاسی های دانشگاه نیویورک و هر دو از دوستان بسیار نزدیک بروکنر بودند.

در اواخر فیلمبرداری BBC Arena به سراغ بروکنر رفت و بودجه ای را برای تکمیل فیلم فراهم کرد. در نتیجه، این فیلم به عنوان بخشی از مجموعه تلویزیونی BBC Arena نمایش داده شد.

بروکنر در مراحل ساخت فیلم با باروز دوست صمیمی شد. دوستی آن‌ها سال‌های بیشتری دوام می‌آورد و باروز به ایفای نقش کوتاه در آخرین فیلم بروکنر، «خون‌هاوند برادوی» ادامه می‌دهد.

این فیلم برای اولین بار در جشنواره فیلم نیویورک 1983 به نمایش درآمد. در بریتانیا این فیلم به عنوان بخشی از مجموعه تلویزیونی BBC Arena منتشر شد. در سال 1983 نمایش داده شد و پس از مرگ باروز در سال 1997 تکرار شد.

باروز: فیلم با نقدهای کلی مثبت منتشر شد و توسط برخی از تأثیرگذارترین منتقدان فیلم در ایالات متحده مورد بازبینی قرار گرفت.

جانت ماسلین از نیویورک تایمز در مورد این فیلم گفت: “کیفیت کشف باروز بسیار کار کارگردان بود، و آقای بروکنر درجه ای غیرعادی از سرزندگی و کنجکاوی در کاوش موضوع خود نشان می دهد.”

راجر ایبرت نوشت: “باروز پرتره ای مستند از مردی است که حاضر بود همه چیز را امتحان کند و تا کنون از همه چیز جان سالم به در برده است. تنها چیزی که در فیلم از دست می دهید صدای خنده است.”

در سال 2012 آرشیو هوارد بروکنر در تعدادی از مکان‌ها در ایالات متحده و اروپا کشف شد.

این مجموعه شامل فیلم 16 میلی متری، صدای حلقه به حلقه و ماگ، نوار کاست، فیلم 8 میلی متری، VHS، ویدئو 8 و اسناد شخصی شامل نامه ها، عکس ها و نوشته ها بود. برخی از مطالب شامل مواردی بود که قبلاً هرگز از باروز: فیلم دیده نشده بود، از جمله مواردی که با اندی وارهول، پتی اسمیت، برایان جونز و بریون گیسین همراه بودند.

در 28 نوامبر 2012، برادرزاده هاوارد بروکنر، آرون بروکنر، کمپین Kickstarter را با شرکت Pinball London برای تامین مالی بازسازی دیجیتال باروز: فیلم راه اندازی کرد. این کمپین موفقیت آمیز بود و از 283 حامی 21360 دلار به دست آورد و هدف اولیه 20000 دلار را شکست داد. در ابتدا، Kickstart برای نمایش این فیلم در نیویورک برنامه ریزی کرده بود. با این حال، تصمیم به مصادف شدن با قرن باروز، در عوض برای اولین بار در شرایط بازسازی شده خود در سینمای دانشگاه ایندیانا در بلومینگتون، ایندیانا در 6 فوریه، یک روز پس از تولد ویلیام اس. باروز به نمایش درآمد. آرون بروکنر بعد از فیلم یک پنل پرسش و پاسخ داشت و همچنین در حال فیلمبرداری برای مستند آینده خود با عنوان عمو هاوارد بود.

اکران مجدد باروز: فیلم همزمان با جشن تولد یکصدمین سالگرد تولد ویلیام اس. باروز در سال 2014 است.